Miła Ditto !

Bardzo mnie ucieszyła wiadomość o przyznaniu Yanowi tego członka honorowego, jednak nie zmienia to faktu, że ta sprawa ciągnęła się latami i ja temu świadkowałem pytając od czasu do czasu członka Zarządu Kasię Zenker o tą sprawę i do chwili mojego ostatniego zapytania (widać to było przed 1999 r.) nic się nie zmieniło. Dla Ciebie to kupa lat, bo jesteś młodą kobietką, dla mnie to już tylko chwila zagapienia. Myślę, że dla Yana to był bardzo długi okres przykrości. Według moich informacji poszło o jakieś rozliczenia finansowe. Przyznam, że podejście Yana do rozliczeń finansowych nigdy nie wzbudzało mojego entuzjazmu, ale nie należy mieszać materii nie mających ze sobą nic wspólnego. Należy pamiętać, że w środowisku jaskiniowym (ale nie tylko) tzw. rozliczenia finansowe to zawsze było bardzo wygodne narzędzie manipulacji, mające służyć do pozbywania się zalegających po organizacjach starców, którzy leżeli pokotem na drodze kariery młodych gniewnych (zanim ci – wg metafory Kofty – zamienią się w starych wkurzonych).
Ładnie brzmi Twoje posłanie „jak się stawia tezy to trzeba je obronić faktami”, bo odbierane jest to jako „ale przywaliła” (owacje, owacje!), ale mam uwagę motodologiczną: wskazane przykłady to są właśnie fakty, które mają popierać tezę, bez względu na Twoją niechęć do tych faktów.
Co do mojej relacji z Ciszewskim to nie należy ona do przeszłości, tylko do teraźniejszości. Zresztą ja w ogóle nie widzę jakichkolwiek rozdźwięków z nim w dawnych czasach. Długie lata bardzo go ceniłem, szanowałem za skuteczność, której zawsze jestem wyznawcą, a nawet lubiłem, mimo dość chłodnej wzajemności. Jednak znak plus zaczął coraz bardziej marnieć gdy zaczęły do mnie docierać różne sygnały o podłożu jego sukcesów, szczególnie w sferze ich wiarygodności, a szczególnie wekslowania osiągnięć środowiska krakowskiego i ogólnopolskiego na swój własny prywatny użytek. Jednak kością niezgody są przede wszystkim barbarzyńskie metody zarządzania środowiskiem (daruję sobie szczegóły), które według mnie są zaprzeczeniem reprezentatywności i służebnej roli wobec środowiska. Chodzi mi przede wszystkim o tworzenie tzw. prawa, które jest popisem jego naruszania ze szczytowym osiągnięciem w postaci utraty uprawnień przez wszystkich instruktorów (dyskusja obok). Gdzieś indziej nazwałem je prawem jednostronnym, bo daje prawa zarządzającym, a odmawia ich podmiotom. Trudno się dyskutuje z kimś, kto nie rozumie podstawowych zasad działania prawa i odruchowo czuje się obrażony za każdym razem gdy jest ono powoływane? Pozwala sobie także również na publiczny lincz osób kwestionujących jego nieomylność z wykorzystaniem takich siepaczy jak Sieprawski, który i owszem wyrazi pogardę (art. 32, okt. 2 Konstytucji), ale już nie raczy wskazać z jakiego tytułu.
Co do Makówy to o ile wiem też personalnie do Ciszewskiego nic nie ma, ale jest chorobliwym legalistą i to jego ludzkie prawo. Nie jest jego winą, że nikt nie słucha CO mówi, tylko wszyscy roztrząsają JAK mówi, czego najświetniejszym skutkiem jest powszechna zdziwka pojawiająca się w części Forum mówiącej o delegalizacji instruktorów. Przecież o tym była mowa wcześniej.

Poniżej załączam opis interesujących praw, które właśnie są u nas AKTUALNIE naruszane, jaki znalazłem bez trudu w internecie dla potwierdzenia moich tez:

Zasada nie działania prawa wstecz oraz vacatio legis wprowadzana jest po to, ażeby chronić dobra osobiste obywateli oraz dać im niezbędny czas na zapoznanie się z modyfikacjami prawa i konsekwencjami jakie one niosą. Zakaz stosowania prawa wstecz wywodzi się z artykułu 2 Konstytucji. Treścią zasady lex retro non agit jest zakaz działania wstecz przepisów prawnych kształtujących prawa i obowiązki obywateli, jeżeli to prowadzi lub może prowadzić do pogorszenia ich sytuacji prawnej w stosunku do stanu poprzedniego.
Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Konstytucyjnego (m.in. K.15/92, P. 2/92) zasada nie działania prawa wstecz stanowi podstawę porządku prawnego. Kształtuje zasadę zaufania obywateli do państwa oraz stanowionego przez niego prawa. U podstaw tej zasady leży wyrażona w art. 2 Konstytucji zasada demokratycznego państwa prawnego z uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 grudnia 1997 r., sygn. akt K 22/96, OTK 1997/5-6/71).
[ Art. 2. Konstytucji brzmi dosłownie tak: Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.]

Następną zasadą państwa prawnego są instytucjonalne i proceduralne gwarancje praw podmiotowych obywateli. Prawo może spełniać funkcję organizatora życia społecznego tylko wówczas, gdy istnieją gwarancję jego, że jego postanowienia będą urzeczywistniane, co oznacza, że prawo obowiązywać będzie realnie. Oznacza to przede wszystkim możliwość realizacji przez jednostkę wszystkich zdeklarowanych jej przez prawo przedmiotowe uprawnień oraz wolności. Aby tak się działo, prawodawca winien w system prawny wkomponować szereg reguł proceduralnych stanowiących zabezpieczenie przyznanych jednostce praw podmiotowych, gdyż tylko one mogą gwarantować sytuację prawną obywatela. Zarówno gwarancje proceduralne jak i instytucjonalne wynikają z istoty demokracji. Do nich bowiem zwykło się zaliczać takie zasady demokratycznego ustroju jak: podział władz, wolne i powszechne wybory władz, niezawisłość sądów, odpowiedzialność urzędników za naruszanie prawa, ochrona prawna praw nabytych przez obywateli, nie działanie prawa wstecz ( poza tymi normami, które przyznają obywatelom uprawnienia ) itp.

Dyskutantom dorzucę jeszcze kilka mogących przydać się do dyskusji fragmentów Konstytucji:

Art. 31.
1. Wolność człowieka podlega ochronie prawnej.
2. Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje.

Art. 32.
1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.
2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

Art. 51.
3. Każdy ma prawo dostępu do dotyczących go urzędowych dokumentów i zbiorów danych. Ograniczenie tego prawa może określić ustawa.

Art. 54.
1. Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.
2. Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane. Ustawa może wprowadzić obowiązek uprzedniego uzyskania koncesji na prowadzenie stacji radiowej lub telewizyjnej.

Art. 58.
1. Każdemu zapewnia się wolność zrzeszania się.

Art. 61.

1. Obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa.
2. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu.

Art. 63.
Każdy ma prawo składać petycje, wnioski i skargi w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej oraz do organizacji i instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej. Tryb rozpatrywania petycji, wniosków i skarg określa ustawa.

Art. 77.
1. Każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej.
2. Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw.

Art. 79.
1. Każdy, czyje konstytucyjne wolności lub prawa zostały naruszone, ma prawo, na zasadach określonych w ustawie, wnieść skargę do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie zgodności z Konstytucją ustawy lub innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o jego wolnościach lub prawach albo o jego obowiązkach określonych w Konstytucji.

Art. 80.
Każdy ma prawo wystąpienia, na zasadach określonych w ustawie, do Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem o pomoc w ochronie swoich wolności lub praw naruszonych przez organy władzy publicznej.

Art. 83.
Każdy ma obowiązek przestrzegania prawa Rzeczypospolitej Polskiej.

Chciałbym wiedzieć, czy usłyszę, że te przepisy nas nie obowiązują

Pitr Kulbicki