Zaśmiecanie jaskiń i ich otoczenia, ma tak długą historię jak - historia ich penetracji. To zaśmiecanie można podzielić na wiele rodzajów, łączących się nierozerwalnie z epokami działalności człowieka w jaskiniach.
Początek, to pozostawianie przez pierwszych eksploratorów tatrzańskich jaskiń: ostrewek, czółen, drewnianych drabin, desek,żerdzi i wielu tym podobnych atrybutów tej epoki.
Okres "wielkich wypraw" lat 50-tych i 60-tych, prowadzonych na wzór oblężeń himalajskich szczytów!? Eksploracja tego okresu pozostawiła po sobie największe ślady. Do początków lat 70-tych w jaskiniach walały się setki metrów zgniłych sizali, stalowe liny i poręczówki ze stalowych drutów, stosy baterii i puszek po konserwach. Przy syfonach straszyły porzucone butle, ołowiane pasy i dziesiątki różnych atrybutów nurkowych. Tam gdzie były biwaki, unosił się charakterystyczny zapach uniemożliwiający biwakowanie.
Na początku lat 70-tych, nastąpił przełom. Zmieniły się techniki pokonywania jaskiń. Zapanowała moda na przejścia sportowe. Nowy styl nakazywał wchodzącemu zespołowi poręczowanie i reporęczowanie jaskini.Przejść i eksploracji dokonywały dwu, czteroosobowe zespoły. Jednocześnie cały ruch jaskiniowy doszedł do jednoznacznego wniosku. Naszym jaskiniom grozi ekologiczna katastrofa! Rozpoczęła się na niespotykaną skalę spontaniczna akcja sprzątania jaskiń. Każdy klub wyznaczał sobie jakiś cel. Najczęściej pokrywało się to ze wcześniejszą działalnością danego środowiska. Największe i niezaprzeczalne zasługi w odśmieceniu tatrzańskich jaskiń miały jednak OGÓLNOPOLSKIE OBOZY SPELEOLOGICZNE PTTK. Przez kilka lat trwała planowa akcja wynoszenia śmieci z największych tatrzańskich jaskiń.Pod koniec każdego obozu, z Małej Łąki TPN zwoził kilkadziesiąt worów śmieci!
Z początkiem lat 80=tych - postawię taką tezę - tatrzańskie jaskinie wróciły do stanu pierwotnego.
Rozwój technik jaskiniowych - o ironio, zachwiał jednak ten stan. Pojawiły się spity i karbid!
Każdy nad studnią zapragnął mieć swojego spita, wbitego w lepszym miejscu niż poprzednie. Na szczęście szybka reakcja KTJ i przeprowadzenie ogromnej akcji oringowania naszych jaskiń, w porę zablokowała to idiotyczne zjawisko. W skali światowej tatrzańskie jaskinie mogą być teraz pod tym wzlgędem wzorcem!
Karbid... Z karbidem jest tak jak z petem, puszką po konserwie, plastikową butelką... O tym decyduje nasza kultura, wychowanie i takie cechy, które się ma lub nie. Jeżeli w górach na szlaku widzimy puszkę po piwie, to nie dla tego, że wszyscy turyści są tacy sami. To jest jedna puszka na kilkaset osób, które tędy przeszły. Gdyby wszyscy grotołazi zostawiali w jaskiniach karbid, to po 30 latach jak się pojawił, tatrzańskie jaskinie nie nadawałyby się do odwiedzania. Jednak dla "tej jednej puszki". By nie zobaczyć w jaskini nawet garści zlasowanego karbidu, narzuciliśmy sobie sobie tak rygorystyczne zasady - nie używamy karbidu!!!
Ostatnie dziesięciolecie uważam za stan prawie idealny. Prawie, ponieważ występujący jescze gdzie nie gdzie karbid, dopiero za kilka lat ulegnie całkowitej utylizacji. Prawie, gdyż rażą mnie, pozostawione w studniach i często dublowane, stałe oporęczowania! Prawie, bo kolejny raz przechodzę to samo miejsce w jaskini a "w kominach i oknach donikąd" dalej straszą te same porzucone sznurki!